akcesoria + wideo + foto + multimedia
HDMI to port cyfrowy, złącze VGA jest analogowe - są to dwa zupełnie różne rodzaje sygnałów.
Jeżeli posiadamy urządzenie z wyjściem HDMI (np. komputer, tablet, tuner telewizyjny, dekoder, odtwarzacz DVD, kamerę itp.) i chcemy je podłączyć do monitora lub projektora posiadającego jedynie wejście VGA należy zastosować adapter - konwerter sygnału. Najpopularniejsze tego typu urządzenie to Adapter HDMI-VGA Y-6333 firmy UNITEK. Bardziej zaawansowane konwertery, np. Konwerter HDMI-VGA+audio DS-40310 firmy DIGITUS umożliwiają wyodrębnienie również sygnału audio, obsługę HDCP itp. Są też dostępne kable HDMI-VGA, które posiadają konwerter wbudowany w jeden ze wtyków.
Należy pamiętać że tego typu konwertery są jednokierunkowe.
To analogiczna sytuacja jak opisana powyżej. HDMI to sygnał cyfrowy, złącza typu RCA czy Euro to wejścia lub wyjścia sygnału analogowego. Jedyny sposób aby połączyć urządzenie z wyjściem analogowym (magnetowid, odtwarzacz DVD, kamerę itp.) do telewizora z wejściem HDMI to zastosowanie konwertera sygnału - są dostępne konwertery z RCA do HDMI lub Scart do HDMI a także konwertery sygnału komponentowego (YPbPr). Podobnie w drugą stronę - gdy chcemy podłączyć nowszy sprzęt z wyjściem HDMI do starego telewizora, który ma tylko Eurozłącze lub Cinch'e, musimy zastosować konwerter sygnału HDMI do analogowego AV.
Zależnie od modelu laptopy są wyposażone w wyjście typu VGA lub HDMI (nowsze modele), w niektórych spotyka się również złącza typu DisplayPort lub Mini DisplayPort.
W przypadku gdy posiadamy laptopa z wyjściem HDMI oraz telewizor nowszego typu z takim wejściem, do podłączenia wystarczy sam kabel HDMI. Jeżeli laptop ma tylko wyjście VGA (15 pinowe gniazdo D-SUB), do połączenia potrzebny jest konwerter sygnału z VGA na HDMI.
Posiadacze telewizorów starszego typu (kineskopowych lub LCD bez wejścia HDMI) mogą wykorzystać konwerter sygnału VGA na analogowy wideo lub HDMI na analogowy wideo, w zależności od rodzaju złącza w laptopie.
Dodatkowo należy pamiętać że w złączu VGA nie ma sygnału dźwiękowego - trzeba go podłączyć osobnym kablem z wyjścia karty dźwiękowej (minijack).
Są również dostępne adaptery z USB do HDMI, DVI czy VGA - jest to rodzaj zewnętrznej karty graficznej.
Do komputerów wyposażonych w złącza DisplayPort, Mini DisplayPort lub USB-C również istnieją odpowiednie adaptery / konwertery sygnału.
Wynika to z rodzaju ogniw użytych do produkcji akumulatora, dla kamery czy aparatu ta różnica nie ma znaczenia. Dotyczy to także akumulatorów o napięciach 3,6 / 3,7V.
Porównanie programów Pinnacle Studio można znaleźć na stronie producenta (w opisach produktu, zakładka "Compare").
Porównanie programów z rodziny Vegas MovieStudio jest dostępne na stronie producenta.
Jeżeli posiadamy kamerę z zapisem na kartach pamięci, dysku twardym (HDD) lub płytach DVD, dodatkowe urządzenie nie jest potrzebne - w tym wypadku do obróbki zapisanego materiału wystarczy samo oprogramowanie. Kamery na karty pamięci lub z dyskiem HDD podłącza się do portu USB i są one widoczne jako napęd, z którego można kopiować pliki wideo tak samo jak z zewnętrznego dysku lub pendrive'a. Materiał z kamer DVD importujemy do komputera wkładając sfinalizowaną płytę do czytnika DVD.
Do zgrania materiału z kamer cyfrowych zapisujących na kasetach HDV, MiniDV, DV lub Digital8, potrzebny jest kontroler FireWire. Takie porty były swego czasu dostępne w sprzęcie komputerowym dość powszechnie, lecz w nowszych komputerach PC czy laptopach są już niespotykane. Jeżeli port FireWire jest dostępny, do podłączenia kamery i rozpoczęcia zgrywania wystarczy kabel i odpowiednie oprogramowanie. W przeciwnym wypadku można zainstalować kontroler FireWire w postaci karty PCI lub PCI Express. Do laptopów były produkowane kontrolery na kartach PCMCIA / ExpressCard, jednak w nowszych modelach nie ma możliwości instalowania kart rozszerzeń. W takim wypadku jedyną możliwością pozostaje zgranie sygnału analogowego za pomocą urządzenia do zgrywania wideo - należy pamiętać, że w tym wypadku następuje pewna utrata jakości. Dawniej były również dostępne urządzenia zewnętrzne USB wyposażone w port FireWire (Pinnacle Studio MovieBox) jednak aktualnie nie są już niestety produkowane.
Uwaga - niektórzy nieuczciwi sprzedawcy oferują kabel USB-FireWire czy USB-DV, jednak tego typu kabel nie ma prawa zadziałać - USB i FireWire to zupełnie różne interfejsy i standardy przesyłania danych.
Z kamer posiadających cyfrowe wyjście HDMI można ponadto przechwytywać sygnał audio/wideo wykorzystując kartę lub urządzenie posiadające wejścia HDMI. Np. w naszej ofercie dostępna jest Karta przechwytująca HDMI PCI-E lub zewnętrzna nagrywarka HDMI.
Do zgrania materiału z kamer analogowych - VHS, VHS-C, Video8, Hi8 itp. oraz z magnetowidu VHS potrzebne jest urządzenie przechwytujące z wejściami analogowymi. Takie urządzenia to np. Video Grabber lub inne dostępne w naszej ofercie w dziale urządzenia przechwytujące do komputera.
Nie ma możliwości połączenia FireWire (IEEE-1394, DV) do USB przy pomocy zwykłego kabla lub przejściówki. FireWire i USB to zupełnie inne standardy portu, transmisji danych itp. Nawet jeżeli zdobędziemy kabel posiadający z jednej strony wtyczkę USB a z drugiej IEEE-1394 (DV), takie połączenie kamery z komputerem na pewno nie zadziała. Do zgrywania video z kamer cyfrowych zapisujących na taśmach (mini DV / HDV / Digital 8), komputer musi być wyposażony port FireWire. Jeżeli takiego portu nie ma, można się zaopatrzyć w odpowiednią kartę - kontroler FireWire, ewentualnie urządzenie zewnętrzne USB typu MovieBox (już nieprodukowane).
Jeżeli kamera zapisuje na karcie pamięci flash lub na twardym dysku (HDD), podłącza się ją za pośrednictwem USB w celu skopiowania materiału do komputera. Po podłączeniu takiej kamery pojawia się ona w systemie jako dodatkowy napęd - tak samo jak po podłączeniu zewnętrznego dysku czy pendrive'a. W niektórych modelach port USB służy również do ładowania akumulatora w kamerze.
W kamerach cyfrowych MiniDV / Digital 8 / HDV, port ten służy przede wszystkim do transmisji zdjęć cyfrowych zapisywanych na kartach pamięci. Często również wykorzystywany jest przy funkcji WebCam (kamera internetowa), w niektórych modelach można także przy jego pomocy przesyłać filmy jednak przeważnie w ograniczonej rozdzielczości i zdecydowanie słabszej jakości. W przypadku tego typu kamer, aby zgrać video bezstratnie, w pełnej jakości należy wykorzystać złącze FireWire (może być oznaczone jako DV, DV out, DV in/out, iLink).
Jeżeli tuner telewizyjny posiada analogowe wejścia wideo można go użyć do zgrania materiału wideo do komputera. Taką możliwość mają również niektóre karty graficzne ze złączem VIVO. Polecamy do tego typu zastosowań tunery dobrej klasy, np. LifeView. W przypadku tanich tunerów nieznanych marek jakość obrazu może być słabsza, często występują różne zniekształcenia (mora, przesunięcia fazy, rozmycia itp.), problemy z gubieniem klatek, utratą synchronizacji A/V itp.
Poza marką producenta i interfejsem (PCI, PCI-E, PCMCIA, Express Card) kontrolery różnią się chipsetem. Tańsze kontrolery z reguły są zbudowane w oparciu o chipset VIA. W przypadku współpracy z kamerami wideo, kontrolery takie z reguły działają prawidłowo. Problemy mogą się pojawić, gdy wykorzystujemy interfejs FireWire do podłączenia innych urządzeń np. zewnętrznych kart dźwiękowych, mikserów audio itp. Największą kompatybilność zapewniają kontrolery zbudowane na chipsecie Texas Instruments, są one w 100% zgodne ze specyfikacją OHCI. Te kontrolery niezwykle rzadko sprawiają problemy w eksploatacji.
Oczywiście im szybszy procesor, więcej pamięci tym lepiej. Konkretne wymagania zależą od zastosowanego oprogramowania oraz od formatu obrazu jaki chcemy edytować (SD, HD, AVCHD). Nowe wersje programów są z reguły dość wymagające, dla płynnej z materiałem wysokiej rozdzielczości (High Definition) z reguły potrzebny jest procesor dwurdzeniowy i przynajmniej 2GB pamięci RAM. Szybkość procesora i ilość pamięci RAM mają podstawowe znaczenie przy takich operacjach jak kompresja/rekompresja materiału (np. DV-MPEG2), przeliczanie efektów itp. Ważna jest również ilość pamięci karty graficznej - dla obróbki materiału Full HD przynajmniej 256MB.
Istotnym elementem wpływającym na komfort, wydajność i bezawaryjną pracę są dyski twarde i ich konfiguracja. Przede wszystkim muszą mieć odpowiednią pojemność. Zaleca się ponadto, aby na dane A/V przeznaczyć osobny dysk (nie systemowy). Często problemy typu "zacinanie się" programu przy przechwytywaniu lub renderowaniu wynikają właśnie z faktu, że wszystkie pliki projektu znajdują się na dysku systemowym. Ważna również jest regularna defragmentacja takich dysków.
Podczas zgrywania materiałów wideo do komputera, montażu oraz renderingu zaleca się wyłączenie programów pracujących w tle (np. Firewall'e, skanery antywirusowe, komunikatory, klienci P2P) - mogą one zakłócać pracę programu edycyjnego, powodować gubienie ramek przy przechwytywaniu, zawieszanie się podczas renderingu itp.
Należy również zadbać o zainstalowanie aktualnych sterowników karty graficznej, DirectX itp.
Problem dotyczy przechwytywania wideo standardowej rozdzielczości z przeplotem. Jest to spowodowane innym sposobem wyświetlania obrazu przez telewizor i monitor komputerowy. Tradycyjny obraz telewizyjny (PAL, SECAM, NTSC) składa się z dwóch tzw. półobrazów na jedną ramkę. Polega to na tym, że poziome linie nieparzyste tworzą jeden półobraz, a parzyste drugi. Wynika to z działania tradycyjnych telewizorów wyposażonych w lampę kineskopową - na ekranie tworzony jest najpierw jeden półobraz, później między liniami drugi i tak 25 razy na sekundę (w systemie PAL). Dzięki temu, mimo że obraz jest zapisany z szybkością 25 ramek (klatek) na sekundę półobrazy wyświetlane są z częstotliwością 50 na sekundę - obraz na ekranie TV jest płynniejszy i nie ma wrażenia migotania.
Ekran komputera nie wyświetla wideo z przeplotem, tylko od razu pełną ramkę. Do tego częstotliwość wyświetlania obrazu na monitorze komputerowym jest zazwyczaj inna niż obrazu telewizyjnego (najczęściej 60-85 Hz). Dlatego wideo odtwarzane na komputerze wydaje się nie do końca płynne, a na krawędziach ruchomych obiektów widać charakterystyczne "grzebienie".
Ponadto, przy zgrywaniu ze źródeł analogowych, na górnych i dolnych krawędziach obrazu mogą być widoczne postrzępione lub migające linie. To normalne zjawisko wynikające ze ścieżkowania głowic magnetowidu. Linie te są niewidoczne podczas odtwarzania materiału na telewizorze gdyż obcina on obraz ok. 5% z każdej strony. Na monitorze komputera widzimy natomiast całą ramkę.
Powyższe zjawiska nie stanowią żadnego problemu, jeżeli komputer służy do obróbki (montażu) materiału wideo, który później zostanie zgrany np. na płytę DVD. Na ekranie telewizora znów wszystko będzie płynne, z półobrazami i przyciętymi marginesami.
Jeżeli natomiast wynikowy plik wideo przeznaczony jest do odtwarzania wyłącznie na monitorze komputerowym, należy go poddać obróbce polegającej na usunięciu półobrazów (funkcja "deinterlace") i ew. zmianie rozdzielczości. Do przycięcia marginesów stosuje się funkcję "crop", można też je zasłonić czarną maską. Obraz na ekranie komputera jest też przeważnie ciemniejszy niż na TV, dlatego można go rozjaśnić (regulacje jasności, kontrastu, korekcja gamma). Czasem warto również skorygować kolory. Tak przetworzony materiał kodujemy np. do formatu DivX. W takie funkcje jest wyposażona większość aplikacji do obróbki wideo. Możemy również skorzystać z całej masy darmowego oprogramowania do konwersji i edycji wideo dostępnej w internecie.
Nośniki magnetyczne takie jak kasety VHS, Video8, Hi8 stosunkowo szybko ulegają zniszczeniu. Dotyczy to również kaset cyfrowych. Taśma wideo jest bardzo wrażliwa na pola magnetyczne, temperaturę, wilgotność. Do szybkiego zużycia przyczynia się również każde odtworzenie w magnetowidzie czy kamerze (naprężenia, tarcie głowic). Nawet jeśli kaseta jest nieużywana następuje systematyczne rozmagnesowywanie się taśmy, pogarsza się jakość zapisu (większy szum, mniejsza ostrość, zerwania synchronizacji). Jeżeli nie przechowujemy kaset w idealnych warunkach, po kilkunastu latach pogorszenie jakości może już być znaczne.
Po przetworzeniu na format cyfrowy nagranie nie podlega już dalszej degradacji. Nośniki cyfrowe, takie jak płyty DVD nie są wrażliwe na pola magnetyczne, nie zużywają się podczas odtwarzania. Właściwie eksploatowana płyta może przetrwać wiele lat oferując niezmienną jakość obrazu i dźwięku. Jednak najważniejszą cechą nagrań cyfrowych jest to, że można je w prosty sposób i zupełnie bezstratnie kopiować, konwertować do innego formatu, umieszczać w internecie itp. Dzięki temu nasze nagrania stają się naprawdę nieśmiertelne. Więcej informacji na ten temat na stronie: medium-art.com.pl/dvd
Oferujemy taką usługę, szczegóły na stronie przegrywanie VHS na DVD.
Jeżeli nie zamierzamy filmować ze statywu, maksymalne zbliżenie 10x powinno wystarczać. Przy większym bardzo trudno jest utrzymać stabilny kadr (także przy użyciu funkcji stabilizacji obrazu).
Można zastosować nasadkę szerokokątną. Spotyka się nasadki o różnych współczynnikach - np. 0,7x; 0,5x; 0,3x. Im mniejszy współczynnik nasadki tym większe poszerzenie pola widzenia kamery, ale również większe zniekształcenie obrazu. Odwrotne działanie mają nasadki tele.
Do filmowania w warunkach domowych polecamy nieduże lampy LED np. Lampa RGB-W Rangha Nano, CN-Lux560, Lampa LED 49 Alfama itp. Wystarczają one do równomiernego doświetlenia bliskich planów (2-3m od kamery). Diody LED zapewniają niskie zużycie energii i długą żywotność a lampy są niewielkich gabarytów i nie wymagają ciężkich akumulatorów o dużej pojemności.
Do bardziej poważnych zastosowań wymagających większej ilości światła (np. filmowanie imprez i uroczystości) przydadzą się lampy o większej mocy (popularne zestawy do tego typu zastosowań to np. Lampa Thea 120 LED, LED PT-12B, LED PT-15B, Triopo TTV-204, PAD-192, PT-216s). Większość lamp posiada możliwość regulacji mocy swiatła, niektóre modele umożliwiają dodatkowo regulację temperatury barwowej. Często spotyka się na wyposażeniu filtry działające rozpraszająco lub umożliwiające dostosowanie barwy światła do warunków otoczenia
Przy wyborze lampy warto zwrócić uwagę na sposób mocowania do kamery. Niektóre modele kamer i aparatów są wyposażone w gniazdo akcesoriów - najczęściej jest to gniazdo standardowe (popularnie określane jako "saneczki"), niektórzy producenci mają też swój własny standard (np. Sony Active Interface Shoe). Jeżeli kamera nie posiada standardowego gniazda akcesoriów, lampę można przymocować przy pomocy specjalnego uchwytu lub szyny. Są również przejściówki - adaptery stopki umożliwiające podłączenie lampy ze standardową stopką do gniazda Sony AIS.
Jeżeli mamy np. przetwornik o rozdzielczości 800.000 pikseli brutto i 400.000 netto oznacza to, że na płytce przetwornika jest 800.000 punktów światłoczułych, ale wykorzystywany jest prostokąt o powierzchni ok. 400.000 punktów. Nie oznacza to, że pozostałe punkty są niewykorzystane. Margines dookoła aktywnej części matrycy służy np. do elektronicznej stabilizacji obrazu - gdy lekko poruszymy kamerą aktywny prostokąt na matrycy również ulegnie przesunięciu zgodnie z tym ruchem - uzyskujemy wrażenie, że obraz jest stabilny. Dodatkowe piksele są również wykorzystywane przy wykonywaniu zdjęć.
Ważna jest jasność obiektywu - jest ona oznaczana literką F. Im mniejsza wartość tym lepiej przy filmowaniu w warunkach słabego oświetlenia. Dwie wartości F oznaczają przeważnie jasność dla minimalnej i maksymalnej ogniskowej (zoom) - przy długiej ogniskowej obiektyw zawsze jest ciemniejszy.
Należy też zwrócić uwagę na rozdzielczość przetwornika CCD. Generalnie im większa rozdzielczość, tym lepiej, jednak dla obrazu o standardowej rozdzielczości (SD) wartości powyżej 1 Mpix (1000000 pikseli) mają w zasadzie niewielkie znaczenie przy wideofilmowaniu, przydają się jedynie przy robieniu zdjęć cyfrowych. Istotna jest też przekątna podawana w częściach cala (1/6", 1/5", 1/4" itp.) - większe przetworniki charakteryzują się z reguły mniejszymi zniekształceniami i lepszą czułością. Nie jest to jednak reguła i wiele zależy od producenta. Należy pamiętać, że w miniaturowych kamerach ze względów technologicznych nie da się zainstalować przetworników o dużej przekątnej.
W lepszych kamerach możemy spotkać układ trzech przetworników - 3CCD. W tym wypadku każda barwa z podstawowej palety RGB jest rejestrowana przez osobny przetwornik, dzięki czemu odwzorowanie kolorów jest lepsze a obraz mniej zniekształcony.
Ważna jest czułość kamery, jednak podawane przez producentów wartości minimalnego oświetlenia (np. 1 lux) są trochę na wyrost. W takich warunkach kamera pracuje w trybie dużego wzmocnienia sygnału, przez co obraz jest mocno zaszumiony. Jeżeli przewidujemy filmowanie w warunkach słabego oświetlenia warto zaopatrzyć się w dodatkową lampę. Przydatne będzie wówczas gniazdo akcesoriów do jej zamocowania.
Dla osób pragnących zająć się wideofilmowaniem trochę poważniej, istotna będzie możliwość ręcznego ustawiania parametrów takich jak: ostrość, ekspozycja, balans bieli oraz np. podłączenia zewnętrznego mikrofonu.
Wszystkie kamery cyfrowe posiadają wyjścia analogowe, można więc taką kamerę podłączyć do domowego telewizora, magnetowidu VHS lub stacjonarnej nagrywarki DVD. Do każdej nowo zakupionej kamery dołączony jest kabel umożliwiający podłączenie jej do wejścia wyposażonego w gniazda chinch lub Euro (Scart). Tu uwaga: niektórzy producenci stosują swój własny standard złącza w kamerze, tak więc jeżeli kupujemy kamerę okazyjnie, bez akcesoriów, możemy mieć problem z podłączeniem (takie nietypowe kable są dość drogie i często trudno dostępne). Kamery cyfrowe nowej generacji są wyposażone w złącze HDMI, do transmisji obrazu wysokiej rozdzielczości.
Skoro kamera kupiona została w USA prawdopodobnie pracuje w systemie NTSC. Wiele dostępnych na naszym rynku nagrywarek i magnetowidów potrafi zapisywać jedynie w systemie PAL.
Zmiana NTSC - PAL jest dość skomplikowana - systemy różnią się częstotliwością (ilość klatek na sekundę), wymiarami ramki itp. Do takiej konwersji służą tzw. transkodery (korzystają z nich np. stacje telewizyjne przygotowując do emisji materiały amerykańskie), jednak są to drogie rozwiązania profesjonalne. Należy pamiętać, że po takiej zamianie zawsze następuje utrata jakości (mniej ostry obraz, ruchy bardziej rozmyte itp.).
Do konwersji można wykorzystać komputer - większość grabberów USB i kart do zgrywania wideo przechwytuje sygnał NTSC. Wgrany materiał można przekonwertować do PAL, jednak bez użycia specjalistycznego oprogramowania efekty mogą być kiepskie (brak płynności ruchu, problemy z półobrazami, proporcjami ramki, synchronizacją AV itp.). Jednak nawet wykorzystując profesjonalne programy transkodujące musimy się także liczyć ze stratą jakości.
Aktualnie praktycznie wszystkie telewizory są multisystemowe, dlatego najlepiej materiał pozostawić w formacie NTSC i w takiej formie np. nagrać go na płycie DVD. Do zgrania materiału i przygotowania płyty można wykorzystać video grabber do laptopa lub komputera stacjonarnego - większość z nich obsługuje również system NTSC.
Różnica między MiniDV i Digital8 tkwi jedynie w nośniku. W systemie Digital8 wykorzystywane są większe kasety - takie same jak w analogowych kamerach Video8 / Hi8.
Natomiast informacje zapisywane na taśmie są w identycznym formacie (taka sama rozdzielczość, sposób kompresji, itp.), więc na poziomie danych systemy są ze sobą w zupełności kompatybilne. Można np. kopiować cyfrowo, bez strat spowodowanych rekompresją z kamery MiniDV na Digital8 i odwrotnie oraz do komputera wyposażonego w kontroler DV.
Zaletą systemu Digital 8 miała być zgodność w dół z analogowymi systemami Video8 / Hi8 - ten sam rodzaj nośnika i możliwość odtwarzania nagrań analogowych w niektórych modelach kamer cyfrowych. Miało to ułatwić użytkownikom kamer 8mm przejście do formatu cyfrowego. System zdobył jednak małą popularność i po kilku latach firma Sony zaprzestała produkcji tego typu kamer.
Dostępne są jedynie kasety matki dla systemu VHS-C. Video8/Hi8 wykorzystuje inny nośnik (szerokość taśmy, sposób zapisu) i nie ma możliwości odtworzenia go w magnetowidach VHS. To samo dotyczy oczywiście kaset cyfrowych.
